Μπόμπαν σ’ αγαπάμε, ποτέ δε σε ξεχνάμε…

Ήταν 28 Απριλίου του 1993 και ο Πανιώνιος φιλοξενούσε τον Παναθηναϊκό στο κλειστό της οδού Αρτάκης. Περίπου οκτώ λεπτά πριν από τη λήξη, ο Σέρβος γκαρντ/φόργουορντ τρέχει προς το καλάθι του «τριφυλλιού». Ο ρέφερι του αγώνα, Κουκουλεκίδης, τον χρεώνει με επιθετικό φάουλ επάνω στον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Αυτό ήταν το πέμπτο του, κάτι που σήμαινε ότι έπρεπε να αποχωρήσει από το παρκέ.

Η αντίδραση του Γιάνκοβιτς έχει μείνει αξέχαστη σε όποιον την είδε –είτε ζωντανά, είτε αργότερα-. Πήρε φόρα και χτύπησε με δύναμη το κεφάλι του στη βάση της μπασκέτας. Δυστυχώς αντί να βρει στα προστατευτικά, το κρανίο του χτύπησε επάνω σε μία βίδα η οποία δεν ήταν καλυμμένη. Ο Μπόμπαν έπεσε στο παρκέ.
«Δεν νιώθω τα χέρια μου και τα πόδια μου» φωνάζει, ενώ ζητάει βοήθαει από τον γιατρό του Πανιωνίου, Γιώργο Κατσιφαράκη. Την ίδια ώρα, ορισμένοι οπαδοί των «πράσινων» χωρίς να έχουν καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει φωνάζουν: «Πέθανε, πέθανε». Κοντά στον Μπόμπαν βρίσκεται και ο γιατρός του Παναθηναϊκού ο οποίος προτείνει να μεταφερθεί άμεσα ο άτυχος αθλητής στο νοσοκομείο.

Έτσι έγινε και μετά από περίπου μισή ώρα ο Γιάνκοβιτς βρέθηκε στο Γενικό Κρατικό. Η διάγνωση των γιατρών επιβεβαίωσε τους φόβους. «Ρήξη νωτιαίου μυελού και κάταγμα στον έκτο αυχενικό σπόνδυλο». Με μία λέξη. Τραγωδία.

Ο –πάντα χαμογελαστός- Μπόμπαν έπρεπε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του καθηλώμενος στο αναπηρικό του καροτσάκι. Εντούτοις ποτέ δεν το έβαλε κάτω, έχοντας πάντα δίπλα του τον γιο του Βλαδίμηρο, ο οποίος σήμερα αγωνίζεται στην ανδρική ομάδα μπάσκετ του Πανιωνίου.
Στις 28 Ιουνίου του 2006 (13 ολόκληρα χρόνια μετά την άτυχη στιγμή) ο Μπόμπαν «έσβησε» μέσα στο πλοίο, καθώς ταξίδευε για τη Ρόδο. Η φανέλα του με το νούμερο 8 κρέμεται από την οροφή του γηπέδου του Πανιωνίου.

Το μόνο που μπορεί να γραφτεί ως επίλογος είναι: Μπόμπαν σ’ αγαπάμε, ποτέ δε σε ξεχνάμε…