Είμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάξουμε μπροστά και να βελτιωθούμε ώστε να υλοποιήσουμε τον βασικό μας στόχο που είναι η παραμονή. Κάποιοι πίστευαν ότι όταν μιλούσα για αυτό τη στιγμή που ήμασταν δεύτεροι, το έκανα για να κρατήσω χαμηλά τον πήχη. Γνώριζα όμως και τότε ότι το έργο μας θα είναι δύσκολο. Θα πρέπει να περάσουμε μέσα από τη φωτιά για να σωθούμε». Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον προπονητή της ομάδας μας Δημήτρη Ελευθερόπουλο μετά την ταπεινωτική ήττα από την Ξάνθη.
Συγγνώμη κόουτς αλλά εκείνο που περίμενα από σένα είναι μια μεγάλη συγγνώμη προς τον κόσμο του Πανιωνίου και κυρίως μια παραδοχή ότι τα ακατανόητα πειράματά σου, σε ορισμένες θέσεις της 11άδας, οδήγησαν την ομάδα σε μια ακόμη ταπεινωτική ήττα. Ε λοιπόν όχι κόουτς η ομάδα αυτή δεν είναι για να παλέψει για παραμονή. Και ταλέντο έχει και καλούς παίκτες. Δεν έχει ανάγκη από ακατανόητα πειράματα πριν καλά καλά κλείσει ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος.
Πάμε λοιπόν να πούμε ορισμένα πράγματα όπως τα βλέπω από την εξέδρα.
Πρώτα απ’ όλα που είναι εκείνος ο Οκόγιε που ξεκίναγες βασικό τόσους αγώνες; Γιατί ξαφνικά έμεινε στο πάγκο; Τώρα δεν είναι καλός στις προπονήσεις;
Γιατί μόλις κλήθηκε στην Εθνική ομάδα ο Περιστερίδης θυμήθηκες να δοκιμάσεις τον Γιαννακόπουλο; Δεν μπορούσες να περιμένεις την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου και μετά να παίξει ο Γιαννακόπουλος (ο οποίος κατά την άποψη μου δεν κάνει για ομάδα Σιούπερ Λιγκ);
Γιατί επιμένεις στο να βάζεις τον Αραβίδη σέντερ φορ (όταν ένας τόσο έμπειρος παίκτης όπως ο Καμπάνταης είναι υγιής) με αποτέλεσμα να χάνουμε έναν πολύτιμο παίκτη από τα άκρα;
Πάμε και στον εφιαλτικό αγώνα με την Ξάνθη. Η ομάδα προέρχεται από δυο κολλητές ήττες (τρεις με αυτή του Φωστήρα), έχει ανάγκη από το θετικό αποτέλεσμα και εσύ επιλέγεις να αφήσεις τον πάγκο τον καλύτερο, κατά την άποψη μου, παίκτη της ομάδας τον Βασίλη Ρόβα και να χρησιμοποιήσεις έναν άπειρο παίκτη το Γιαννούλη. Να αφήσεις εκτός 11άδος τον Μενδρινό που ήταν βασικός μοχλός στην πολύ καλή πορεία μέχρι να τραυματιστεί; Ποιος ο λόγος; Δοκιμή πάλι; Κόουτς ο μήνας είναι Δεκέμβριος όχι Ιούνιος για να κάνεις δοκιμές. Αν είχαμε 28-30 βαθμούς κάνε όσες δοκιμές θες. Τώρα όμως ΟΧΙ. Εκτός και αν πρέπει ντε και καλά η ομάδα να παλέψει για τη σωτηρία της. Ότι ντε και καλά πρέπει να είμαστε με το άγχος και τα… λεξοτανίλ. Ότι πρέπει να είμαστε όλη τη χρονιά βυθισμένη στη μιζέρια και τη κακομοιριά της προσπάθειας για παραμονή. Όχι κόουτς δεν το δέχομαι. Γιατί τα περισσότερα παιδιά της ομάδας έχουν αποδείξει μέσα στο γήπεδο ότι και καλοί παίκτες είναι και καλό ποδόσφαιρο μπορούν να παίξουν.
Γιατί ποια ομάδα έχει μπακ σαν τον Σπυρόπουλο και τον Κούρο; Ποια έχει αμυντικό χαφ σαν το Ρόβα; Επιθετικούς σαν τον Κολοβό, τον Ντούνη, τον Αραβίδη; Ποιες ομάδες έχουν παίκτες με την εμπειρία του Μενδρινού, του Καμπάνταη, του Ρόκα, του Γουνδουλάκη; Ποιες; Θα σου πω εγώ. Εκτός από τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό και τον Αστέρα Τρίπολης ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ. Καμία. Και όμως σήμερα φάγαμε τέσσερα γκολ από την «πεθαμένη» Ξάνθη, η οποία μέχρι χθες σε 14 ματς είχε 7 γκολ και έβαλε σε εμάς 4. Και εσύ μας λες … «λυπούμαστε ειλικρινά…» Αυτό θα έλειπε να μην λυπάστε….
Συγγνώμη κόουτς αλλά στα τελευταία τρία ματς έχεις τη ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΘΥΝΗ για τις ήττες που κρατάνε στάσιμη την ομάδα. Δήλωσες ότι θα περάσουμε μέσα από τη φωτιά για να σωθούμε. Συγγνώμη αλλά με 21 βαθμούς πριν από τρεις αγωνιστικές αρκούσε μια σωστή διαχείριση και καλύτερες επιλογές 11άδας για να τελειώσεις τον πρώτο γύρο ΣΩΣΜΕΝΟΣ. Δοκιμές και πειράματα κάνουν που ομάδες που έχουν εξασφαλίσει τους στόχους τους. Όχι ομάδες που προχωράνε και πάνε καλά.
Κόουτς είμαστε ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ. Δεν είμαστε ούτε Πανθρακικός, ούτε Κέρκυρα, ούτε ΠΑΣ Γιάννενα, ούτε Λεβαδειακός. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΣΑΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ. ΠΟΤΕ. Και φέτος που ξεκινήσαμε με τους χειρότερους οιωνούς, χωρίς χρήματα, με πολλά νέα παιδιά ακόμα και φέτος αυτή Η ΒΑΡΙΑ ΦΑΝΕΛΑ απέδειξε ότι μετράει μέσα στο γήπεδο. Ο Πανιώνιος στο πέρασμα των χρόνων έχει κάνει μέτριους παίκτες… παικταράδες. Όπως και μέτριους προπονητές ΠΡΟΠΟΝΗΤΑΡΕΣ!
Όταν άρχισε η φετινή σεζόν όλη κάναμε το σταυρό μας να μπορέσει ο Πανιώνιος να ορθοποδήσει γρήγορα. Όμως στο γήπεδο με τη δική σου δουλειά και των παικτών αποδείχθηκε ότι μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Όχι αιθεροβάμονες, όχι υπεροπτικοί αλλά αισιόδοξοι. Και ήρθαν οι νίκες, ήρθαν οι καλές εμφανίσεις. Και ήρθαν τα χαμόγελα. Και ξαφνικά παίκτες έβγαιναν χωρίς καμία ποδοσφαιρική λογική από την 11άδα. Παίκτες που κανονικά δεν έπρεπε να περνάνε ούτε έξω από το γήπεδο ήταν βασικοί & αναντικατάστατοι. Έμπειροι παίκτες έμεναν εκτός ομάδας για να παίζουν αμούστακα παιδιά. Ακατανόητα ποδοσφαιρικά πράγματα. Και έτσι ήρθαν οι ήττες, οι απογοητεύσεις, οι τεσσάρες.
Εμείς οι Πανιώνιοι είμαστε γαλβανισμένοι στις πίκρες, στις δυσκολίες. Αλλά είμαστε και περήφανοι. Και κυρίως γνωρίζουμε το μπόι μας. Δεν μετράμε ΠΟΤΕ τη σκιά μας. ΠΟΤΕ! Αυτό πρέπει να το θυμούνται όλοι εντός και εκτός Πανιωνίου...
Το άρθρο μου δημοσιεύθηκε στα ΠΑΝΙΩΝΙΑ ΝΕΑ
Υπάρχουν άραγε ακόμα Πανιώνιοι που μετά κι από αυτήν την ντροπιαστική εμφάνιση είναι ακόμα κολλημένοι στο "δεν πειράζει", "τα παιδιά δίνουν το 100%" και "δεν τρέχει τίποτα ο μόνος στόχος της ομάδας είναι η σωτηρία... άρα είμαστε μέσα στον στόχο... Τι φωνάζετε"??? Επειδή την ίδια ομάδα αγαπάμε κύριοι και δυστυχώς δεν είμαστε και εκατομμύρια... εύχομαι και ελπίζω ΟΧΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφή