Τα μεγαλεία των Mac & Friends

Του Αλέξη Σπυρόπουλου

Ο Πανιώνιος των 120 ετών έχει επιβιώσει κατά καιρούς από τόσα πολλά που –«πού θα πάει»– θα το αντέξει και αυτό. Να ήταν ετούτη η πρώτη (κατά των αξιών που ως σύλλογος πρεσβεύει) επίθεση που δέχεται, καλά θα ήταν. Ολα, όμως, περαστικά είναι. Ολα και όλοι. Κάποτε, τον Πανιώνιο είχε φτάσει να τον κάνει ένα από τα φέουδά του ο Κοσκωτάς. Με τον Μοβσεσιάν! Ξέρει κανείς να μας πει πού είναι σήμερα, εάν υπάρχει κάπου στον χάρτη της κοινωνίας ο Μοβσεσιάν;

Η δε «πλούσια τω πνεύματι» Νέα Σμύρνη, δόξα τω Θεώ, προσφέρει σε ποικιλία κάμποσα «άλλα» πράγματα να κάνει μια οικογένεια ή μια παρέα στα δύο δίωρα του μήνα, που ο Πανιώνιος θα εμφανίζεται στο γήπεδο να παίζει μπάλα. Παραμένεις φίλος του σωματείου, απλώς αναστέλλεις αυτή την ιδιότητα επ’ αόριστον, περιμένεις πότε «θα περάσει». Στο μεταξύ, και το μπάσκετ αξίζει τον κόπο να υποστηριχθεί, φυσικά και το πόλο. Μην το κάνουμε, λοιπόν, και δράμα...

Δράμα ήταν έτοιμοι, από όσα μαθαίνω, να το κάνουν στην Καβάλα. Πλερέζες, ότι (αμάν!) γυρίζουν στα «πέτρινα χρόνια», ακριβώς εκεί που προ ετών τους είχε βρει ο πατριώτης τους ο Μάκης, στη Γ’ Εθνική. Δράμα ήταν πιθανό ότι θα το έκαναν και στον Βόλο, από ανησυχία για τους πάνω-κάτω ίδιους λόγους, με τον Αχιλλέα που τους έβγαλε από τα αντίστοιχα πέτρινα χρόνια. Για να φτάσει ο Αχιλλέας να πρέπει να τους καλμάρει με ανακοίνωση, προφανώς έτοιμοι θα ήταν κι εκεί. Αλλά η ιστορία με τους Mac & Friends θα πάει, από ό,τι φαίνεται, κουβάρι. Ενα καρουσέλ και μ' άλλες συμπαρασυρμένες ομάδες να στροβιλίζονται ολόγυρα. Ενα... ολοκληρωμένο σχέδιο!

Στον Πανιώνιο, σε αντίθεση με μία Καβάλα ή έναν Βόλο, λειτουργεί (όπως σε όλα και πάντοτε!) το ανάποδο. Η προτίμηση είναι για τα πέτρινα χρόνια εάν πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σ' αυτά ή στην... ακμή υπό τον Μάκη. Την ακμή υπό τον Μάκη, ας την απολαμβάνει η Καβάλα. Χάρισμά τους. Που και αυτοί δεν μοιάζουν να τρελαίνονται, κιόλας, με τα μεγαλεία στη Σούπερ Λίγκα. Ειδάλλως δεν θα έβγαζε, όπως το βγάζει πότε πότε, αυτό το «γαμώτο» ο Ψωμιάδης. Οτι μετά από όσα έχουν γίνει στην ομάδα, πάλι οι Καβαλιώτες επιμένουν, την ώρα που η ομάδα παίζει, να πηγαίνουν στην καφετέρια παρά στο γήπεδο. Οπότε και αυτός, τι να κάνει, το γεμίζει, δίνοντας όλα τα εισιτήρια -ή σχεδόν όλα- κάθε φορά που κοπιάζουν για επίσκεψη ο ΠΑΟΚ, ο Αρης, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός...

Οπως και να έχει, στον Πανιώνιο κανένα αγωνιστικό αποτέλεσμα δεν μπορεί αυτό να το αλλάξει. Στο κάτω κάτω τι «συγκινητικό» σε αγωνιστικό αποτέλεσμα να γίνει που δεν θα έχει ξαναγίνει; Να φτάσει η ομάδα ως το Γιουρόπα Λιγκ; Μα είχε φτάσει σε όμιλο και με τον Τσακίρη. Η αλησμόνητη νύχτα της Βιέννης. Και με τον Μπέο, επίσης, σε όμιλο είχε φτάσει. Ηλθε στην πόλη η Μπαρτσελόνα. Και ο Αχιλλέας, τουλάχιστον, ό,τι κι αν είναι «είναι Πανιώνιος». Πολλά μπορεί να του «πάρει» κανείς. Αυτό, όμως, όχι. Και με τον Λουκά πρόεδρο πιο παλιά ο Πανιώνιος είχε αναδειχθεί Κυπελλούχος Ελλάδος. Ναλιτζής στο Καραϊσκάκη. Και την αμέσως επόμενη χρονιά έφτασε ως τους «8» του Κυπελλούχων. Ηλθε στην πόλη η Λάτσιο, που, δύο γύρους και δύο αντιπάλους αργότερα, σήκωνε το τρόπαιο.

Κανείς Πανιώνιος δεν επιλέγει να είναι Πανιώνιος «για» το αγωνιστικό αποτέλεσμα. Αν ήταν (λιγούρης) γι’ αυτό, διατίθεται και ο πανεύκολος δρόμος του ΟλυμπιακοΠαναθηναϊκού...

Μποέμ

Ο Πανιώνιος είναι ένα πεδίο «εναλλακτικής έκφρασης» που, κάποια στιγμή στην πορεία της ζωής, ενδέχεται να το βρεις μπροστά σου. Να το συναντήσεις και να νιώσεις, ίσως, ότι σου αντιστοιχεί. Τότε, προσχωρείς. Αλλιώς, το παρακάμπτεις και συνεχίζεις. Πανιώνιος π.χ. είναι, επέλεξε (...όταν αλλαξοπίστησε από Παναθηναϊκός) να είναι, ένας εξαιρετικά σημαντικός Ελληνας, ο Λουκάς Καρυτινός.

Ο Καρυτινός είναι ικανός να διευθύνει «Μποέμ» στη Λυρική και, στο διάλειμμα του Πουτσίνι, πολύ εύκολα να περνά σε συζήτηση για το «πέναλτι του Καλόπουλου» με το μαρκάρισμα του Κοντοέ στον Νίνη! Και δεν νοείται, μια και το 'φερε ο συνειρμός, να μην έχει μεριμνήσει ο ίδιος ο σύλλογος, έναν τέτοιον άνθρωπο που συμβαίνει να είναι και δημότης Νέας Σμύρνης, να τον κάνει πολιτισμική σημαία του. Ο ερασιτέχνης σύλλογος, φυσικά. Από την ΠΑΕ, γενικώς από τις ελληνικές ΠΑΕ αλλά εδώ πρόκειται για τον Πανιώνιο, πώς να έχεις τέτοιες απαιτήσεις; Η ΠΑΕ Πανιώνιος, το πιο πολύ που είχε κάποτε, ήταν πρόεδρο τον γλυκ(ερ)ό Λε-Πα...

Το πρόβλημα είναι λιγότερο του Πανιωνίου και περισσότερο (του ποδοσφαίρου, άρα και) της κοινωνίας. Πώς, δηλαδή, το γύρω γύρω πλαίσιο κανόνων αφήνει την πόρτα ορθάνοιχτη και το φως αναμμένο. Να δει και να μπει μέσα όποιος περνά απέξω, τυχάρπαστος ή ό,τι άλλο ακόμη χειρότερο. Μια έτσι κάνεις, άμα το θελήσεις, ανεξέλεγκτος, μπουκάρεις και (...συγγνώμη, αλλά αυτή είναι η λέξη) χέζεις επάνω σε αξίες. Ενας κόμπος στον λαιμό του κοινού αισθήματος, ακριβώς «πάνω στην ώρα» που η Πολιτεία μας βομβαρδίζει, σχεδόν καθημερινά, με το τι συντεταγμένο κάνει για να ξηλώσει «τα κυκλώματα του ποδοσφαίρου»!

Ο Πανιώνιος βάζει ένα καλό ερώτημα. Αντί να αφήνεις τα εξαμβλώματα να γίνουν αποστήματα και ύστερα να τα κυνηγάς από πίσω, τι κάνεις για να παρεμβαίνεις και να τα προλαβαίνεις; Θα μπορούσε να είναι ερώτημα, όχι μόνο για την πολιτεία, αλλά και από την πολιτεία για τη Σούπερ Λίγκα. Για την ακρίβεια, ένα ερώτημα του μεγάλου χορηγού ΟΠΑΠ προς τη Σούπερ Λίγκα...

Πηγή: Εφημερίδα ΕΞΕΔΡΑ